Στις 4 του Δεκέμβρη του 2025 πραγματοποιήθηκε εσπερινός ως πρώτο ξεκίνημα για τα θυρανοίξια του Ιερού Ναού του Αγίου Σπυρίδωνα Μεσολογγίου.
Άνοιξαν οι θύρες του Ναού να εισέλθει το Χριστεπώνυμο πλήρωμα στον ανακαινισμένο και καθαγιασμένο Ναό. Στην Αγία Τράπεζα αναδύεται ευλογία από την απόθεση λειψάνων. Όσα συντελέστηκαν στο Ναό, τον κατέστησαν περιζήτητο. Εννοώ εργασίες διακόσμησης και βελτίωσης. Αποτελούν χάρμα οφθαλμών!
Μερικοί ρώτησαν: «Γιατί τόση πολυτέλεια; Γιατί τόσες δαπάνες;»
Όμως, κρύβει υποκρισία η ερώτηση. Σαν την υποκρισία του προδότη Ιούδα στη θέα της μύρωσης του Χριστού από τη φτωχή γυναικούλα. Όμως η γυναικούλα αναδείχτηκε από το λόγο του Χριστού ως μοναδική. Έδωσε ό,τι καλλίτερο είχε. Έδειξε την απέραντη αφοσίωσή της στο Χριστό. Και γι’ αυτό αμείφτηκε. Η πράξη της θα διαιωνίζεται ως τα ακροτελεύτια του μέλλοντος. Έδωσε πολλά με τη φιλόχριστη ενέργειά της. Ό,τι πολύτιμο είχε, δείχνοντας την αγάπη της. Πήρε αμοιβή τη διαιώνιση της αναφοράς στην πράξη της. Αναμφίβολα έζησε μια ξεχωριστή στιγμή που ζυγίζει αιωνιότητα. Κάποιοι άλλοι απορούσαν που τα θυρανοίξια του Αγίου Σπυρίδωνα έγιναν με καθυστέρηση αιώνων. Απλή ερώτηση: «Τώρα τα θυμήθηκαν;».
Όμως για την πίστη μας – είμαστε Χριστιανοί – δεν υπάρχει χρόνος. Υπάρχουν μόνο στιγμές μέσα από τις οποίες κυλάει ο χρόνος. Δεν έχει σημασία αν τα θυρανοίξια έγιναν «τότε» ή γίνονται τώρα ή θα γίνουν στο μέλλον. Σημασία έχει ότι έγιναν, σε κάποια στιγμή. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την μετάνοια. Η μετάνοια λ.χ. δε σημασιολογείται αν έγινε στην ακμή της νιότης ή στα έσχατα γεράματα. Σημασία έχει, αυτό που έγινε.
Παράδειγμα: Ένας που μετάνοιωσε στην ακμή της νιότης, στα είκοσι χρόνια της ζωής του και εκείνος που μετάνοιωσε στα ενενήντα του, έχει το ίδιο εφόδιο για την παρουσία του ενώπιον του Θεού. Άλλοι αναφέρονται στο δίδραχμο της χήρας που το απίθωσε στο γαζοφυλάκιο του Ναού. Έδωσε από το στέρημά της. Και καταξιώθηκε!
Μεγάλη η χαρά μας, πανηγυρική η καθοσίωση του Ναού. Κόσμος πολυάριθμος πέρασε την πόρτα του Ναού, ανυποψίαστος και αδιάφορος για ό,τι έπρεπε να γίνει από παλιά και έγινε σε ύστερα χρόνια και μακρινά. Σημασία έχει ότι έγιναν. Μπήκε πολύς κόσμος στο Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στη μεγάλη του διαδρομή. Τρέχουν οι άνθρωποι, ο καθένας μαζί με τους άλλους, τους συνανθρώπους τους να αγιαστεί. Αναρίθμητοι οι άνθρωποι συνέρρευσαν στο Ναό στη μεγάλη διαδρομή μέσα στο χρόνο για να συναντήσουν όλοι μαζί το Θεό! Γιατί αυτή η συρροή; Ήρθαν να πάρουν απάντηση σε βασικά ερωτήματα, όπως: Τι είναι επάνω από τον καθένα μας; Είναι ο πατέρας και παντοκράτορας Θεός! που αποκαλύφτηκε στο πρόσωπο του Χριστού.
Αυτός που στέκεται δίπλα μας ποιος είναι; Είναι ο αδελφός μου με τον οποίο συμπορευόμαστε για να συναντήσουμε το Θεό και να πετύχομε να μετασχηματίσουμε το άτομό μας σε πρόσωπο.
Εγώ αυτός ποιος είμαι; Είμαι ένας άνθρωπος! Ούτε καλλίτερος ούτε χειρότερος από τους άλλους. Είμαι ένας σαν τους άλλους, που κρεμιέμαι από το έλεος του Θεού, την αγάπη του, χωρίς να το αξίζω.
Και το απέραντο σύμπαν τι είναι; Είναι το αρχοντοπάλατο μέσα στο οποίο μάς έβαλε ο Θεός. «Deo gratias» έλεγαν οι λατίνοι. «Ευλογητός ο Θεός» βροντοφωνάζουν οι Έλληνες Χριστιανοί.
Ένας κόσμος πηγαινοέρχεται στο Ναό για να καθαρίσει την καρδιά του και να εξαρτηθεί από το έλεος του Θεού, να εξαγνιστεί ο ίδιος και να βοηθήσει τους άλλους στον καθαγιασμό τους. Από εδώ και τώρα και στο εξής ο Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος έχει καθαγιαστεί και θα καθαγιάζει τους προσερχόμενους πιστούς.
Ο Σεβασμιώτατος έκανε ό,τι έπρεπε να κάνει που οι άλλοι, οι προγενέστεροί του, δεν έκαναν. Την ευχή σου να έχουμε Σεβασμιώτατε! Στον Εσπερινό, στο απόβραδο προσήλθε πλήθος πιστών. Νέοι, ηλικιωμένοι, αγόρια, κορίτσια, κληρικοί όλων των βαθμών, επίσκοποι, διάκονοι, πρεσβύτεροι, νεοπαγείς στην Ιεροσύνη. Εδώ ο Πρωτοσύγκελος Θεόκλητος, ο Γεν. Αρχιερατικός Επίτροπος Ιωσήφ Ζωγράφος, ο π. Αναστάσιος Καντάνης του Αγίου Παντελεήμονα κ.α., ο Σεβασμιώτατος Βόλου Ιγνάτιος, ένα κόσμημα στην εκκλησία μας, κ.ά. Ήταν σχεδόν όλη η ενορία του παρούσα. Την άλλη ημέρα, την Παρασκευή, τελέστηκε η θεία λειτουργία με παρουσία λαού, αρχών και εξουσιών. Παραβρέθηκε την Πέμπτη το απόγευμα ο Περιφερειάρχης της Δυτικής Ελλάδας Νεκτάριος Φαρμάκης και μαζί του και αυτοί που αγωνίζονται να γίνει η περιοχή μας καλλίτερη. Ευλογημένος να είσαι κ. Περιφερειάρχη καθώς και όλος ο ηγετικός περίγυρός σου. Κυρίαρχη η μορφή του Σεβασμιώτατου. Περιχαρής, ευδιάθετος γιατί έκανε το καθήκον του. Ανεξάρτητος, ελεύθερος! Έκανε τόσα όσα δεν έκαναν προγενέστεροί του. Όλοι στο Μεσολόγγι γνωρίζουν πλέον τι σημαίνει η λέξη «Θυρανοίξια». Αξιώθηκα να είμαι μέσα στο εκκλησίασμα και βίωσα το μεγαλείο της εκκλησιαστικής τελετής.
Ξάφνου στη μνήμη μου άστραψε ένα φως. Μια ξεχωριστή στιγμή του θρυλικού Σουλίου. Ένας μικρόσωμος παπάς του θρυλικού Σουλίου καθοδηγούσε οπλισμένους Σουλιώτες στη μάχη. Τη στιγμή διέσωσε ο συγγραφέας Γιάννης Βλαχογιάννης. Οι ένοπλοι ανέκραξαν: «Ρε παπά, λεβέντη παπά, προχώρα παπά. Μαζί σου παπά…».
Λίγο έλειψε να το ξεφωνήσω και να διαταράξω το εκκλησίασμα. Όμως δεν το έκανα. Το έζησα ενδόψυχα. Καταπληκτική και μια άλλη ενέργεια του Σεβασμιώτατου, η βράβευση του Περιφερειάρχη μας Νεκτάριου Φαρμάκη. Αναγνώριση της συμβολής του στη συντέλεση της ανακαίνισης του Ναού. Αξίζουν τα βραβεία; Δικαιούμαστε την ανάδειξη; Αναμφισβήτητα ΝΑΙ! Ο καθένας δικαιούται να στηλιτεύσει τις παραλείψεις μας. Αλλά και ο καθένας μας δικαιούται την αναγνώρισή του όταν κάνει το καθήκον του. Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε όταν δικαιούμαστε. Όταν οι άλλοι ζητούν την αναγνώρισή μας. Περνάει μέσα μας μια δύναμη για να συνεχίσουμε να δημιουργούμε. Μέσα από αυτό δοξάζεται το όνομα του Χριστού! Αυτές τις ημέρες ο Περιφερειάρχης μαζί με το επιτελείο του – ξεχωρίζω το Θανάση Μαυρομμάτη, τον Αντιπεριφερειάρχη μας και κάποιους εξαίρετους υπαλλήλους, γιατί επετέλεσαν γενναιόδωρη και ανθρωπιστική πράξη. Υπέγραψαν τη χρηματοδότηση ίδρυσης Στέγης για αυτιστικά άτομα στο Μεσολόγγι. Άτομα που ήρθαν στη ζωή φορτωμένα την ατυχία τους. Με την πράξη τους αυτή και τη σφιχτή συμπόρευση του Σεβασμιώτατου, τα άτομα αυτά, τα αυτιστικά, κράτησαν ένα δικαίωμά τους: Να συγκαταριθμούνται ανάμεσα στους άλλους, ως άνθρωποι!
Ρωτάει ο Ιερός Χρυσόστομος: Τι είπωμεν και τι λαλήσωμεν; Ευλογητός ο Θεός! Τιμημένοι από το Θεός και τους ανθρώπους όσοι δωροδοτούν αδύναμους ανθρώπους. Διότι με την αναγνώρισή τους θεωρούνται και αυτοί άνθρωποι!
Μια γενική εκτίμηση: Στο Εσπερινό της Πέμπτης ήταν διάχυτη η μεγαλοπρέπεια του εκκλησιαστικού λόγου και η έξαρση των πιστών. Ο προϊστάμενος του Ναού π. Κωνσταντίνος Δημητρίου, με εμπεριστατωμένη ομιλία του, παρουσίασε προσωποποιημένο τον μόχθο που καταβλήθηκε από πολλούς συντελεστές της αποπεράτωσης του έργου της ανακαίνισης του Ναού. Όλοι οι συντελεστές είχαν μια φωνή: Η εργασία και η συνεργασία οδηγούν σε ένα θαύμα, τη Δημιουργία! Σου εκφράζω το σεβασμό μου π. Κωνσταντίνε για την εύληπτη, περιεκτική, συγκροτημένη ομιλία σου. Καταλάβαμε όλοι τι έγινε. Τι συντελέστηκε. Ένα θαύμα που καθαγίασε μια προσπάθεια. Μια προσπάθεια που κατέληξε σε μια ζηλευτή και αξιομνημόνευτη δημιουργία. Ναός ανακαινισμένος μέσα από την παλαιότητά του και το θρύλο του!
Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Περιφερειάρχης μας Νεκτάριος Φαρμάκης. Απλός ο λόγος του και με ευδιάκριτα τα στοιχεία που εξουσιάζουν το είναι του: Η πίστη στο Χριστό και ότι ο προορισμός ενός ηγετικού ανθρώπου είναι η δημιουργία και η δράση για το καλλίτερο. Ήταν σύντομος, περιεκτικός με βαθειά την αίσθηση του περιττού. Η πρόσφατη υπογραφή για τη δημιουργία Στέγης διαμονής και εκπαίδευσης αυτιστικών ατόμων διά βίου, μέσης και βαρειάς κατηγορίας, που διεξοδικά αναφέρθηκε ο Σεβασμιώτατος, κατέστησαν τον κ. Περιφερειάρχη αντικείμενο ευγνωμοσύνης των δύσμοιρων αυτιστικών και του συγγενικού τους περίγυρου. Από δε τον ευρύ κύκλο των ανθρώπων ευπρόσδεκτος και αξιέπαινος.
Μίλησε στη συνέχεια ο Δήμαρχος Σπύρος Διαμαντόπουλος απλόλογα και εμπνευσμένα. Ό,τι μπορώ να υπογραμμίσω είναι ότι ενέταξε το Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στην ιστορική διαδρομή του Μεσολογγιού και ότι το ενδιαφέρον και η σημασία του Ναού θα μείνουν ριζωμένα στα βαθύψυχα του καθένα μας.
Έκλεισε η όλη πανηγυρική έκφραση με καταληκτική ομιλία του Σεβασμιωτάτου. Ποιητικό το ξεκίνημα της ομιλίας του. Επιδέξια προσάρμοσε το Σωλομικό στίχο: «Νύχτα γεμάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια» στις στοχοθεσίες του. Εδώ σε ειδική σημασία στη λέξη «μάγια», δηλαδή πελώρια γεγονότα. Έξω και παραπάνω από τα φυσικά όρια του ανθρώπου. Έτσι δεξιότεχνα προσάρμοσε το νόημά της στη στοχοθεσία του λόγου του. Ευχαρίστησε τους πάντες. Υπογράμμισε την προσφορά όλων που σύνδεσαν τον εαυτό τους με την έναρξη, τη συνέχιση και την αποτέλεση της ανακαίνισης του Ναού. Η καταληκτική διαπίστωσή του: «Τίποτε δε γίνεται χωρίς τη βοήθεια του Θεού».
Ομιλητική ήταν η απάντηση των εκπροσώπων του χρηματοδότη κ. Μαρτίνου. Γνωρίσαμε το χρηματοδότη κ. Μαρτίνο απλωμένο σε ένα ευρύ φάσμα χρηματοδοτήσεων και παροχών. Μοναδικός άνθρωπος! Τέτοια να γίνονται. «Τὸ εὖ νικάτω» (Αισχύλος).
Μια αξιομνημόνευτη παρατήρηση: Είναι ασυνήθιστα τα χειροκροτήματα και ποδοκροτήματα στο Ναό. Μόνο στο ακροατήριο του Ιερού Χρυσοστόμου. Όμως ο λαός, το εκκλησίασμα, ξέσπασε.
Τέλος μια καρδιόθερμη ευχή: Με τις πρεσβείας του Αγίου Δαμασκηνού, κ. Περιφερειάρχη, Σεβασμιώτατε, συνδρομητές στην ανακαίνιση του Ναού, μόνιμα να επισκηνώνει ο Χριστός στις ψυχές σας, τις οικογένειές σας, τους συνεργάτες σας και να σας καθοδηγεί από το καλό στο καλλίτερο και από εκεί στο κάλλιστο. Τι είναι το κάλλιστο; Μιλάει ο Ι. Χρυσόστομος: Βοήθεια στον αδύναμο. Η δόξα του Χριστού! Η περίλαμπρη ανάδειξη των Ναών μας.
Για το Σεβασμιώτατο, τους συνδρομητές στην ανακαίνιση του Ναού, τα μέλη του Συλλόγου «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης»
Ο Γ. Γραμματέας Κώστας Ν. Δημόπουλος
agrinionews.gr
